Walking on my barefeet!

Zo dat was weer een drukke week in het ziekenhuis! Wat ben ik blij dat ik hier zoveel kan of eigenlijk moet doen. Al vind ik al die grote verantwoordelijkheden die ons toe worden geworpen soms wat eng. We voelen ons in ieder geval niet meer zo nutteloos als de eerste weken. Zo hebben Marieke en ik begin van de week een baby kunnen redden. De zuster zei: ‘hij is gewoon moe’ en liep weg, maar het kind had duidelijk een duwtje in de rug nodig. We hebben de neus en mond van het kindje uitgezogen en later beademt en naar de neonatale afdeling gebracht. Dat was erg spannend en bijzonder om mee te maken. Niet veel later konden we de moeder verblijden met haar spring levende nieuwe kindje. Verder raken we meer en meer gewend op de afdeling ook het werken zonder benodigdheden is erg uitdagend. Als er geen schone kochers, scharen etc. aanwezig zijn moet er geïmproviseerd worden! Ik laat de situaties vaak maar een beetje op me afkomen en probeer de moeders, baby’s en collega zusters zo goed mogelijk bij te staan en met ze mee te denken.

Vrijdag moesten we voor het Dina Foundation mee naar een arm dorp in het binnenland. We zouden de kinderen bij een school registreren. Er werden formulieren ingevuld om te kijken of er iets was wat de organisatie voor deze kinderen zou kunnen doen. Na het invullen van de formulieren moesten de kinderen op de foto en kregen daarna een lolly en koekje. Toen klaar waren hadden we nog wat lolly’s over, al rijdend gaf ik de lolly’s naar voor in de auto.. maar voor ik het wist werden de lolly’s uit mijn hand gegrist via het raam haha, er liep een horde school meisjes langs de auto en ineens werden de dames helemaal wild! Ze wilden allemaal wel een lolly! De gillende meiden hingen half door het auto raam en probeerden allemaal een lolly te pakken te krijgen we gooiden er meer dan genoeg naar buiten en reden gauw door!

Later die dag zijn Marieke, Loes en ik vertrokken naar Paje (oosten van Zanzibar). We sliepen in super gezellige backpackers lodge ( 12 euro p.p. per nacht) gerund door vriendelijke rasta mannen. We werden verwelkomt met een “Peace Bomba’’ cocktail en de sfeer op de lodge proefde je meteen! Hakuna matata, YOLO en why not?! Waren de woorden die je continu hoorden. Kort om het was een heerlijk, heel gezellig en gek weekend! Gezongen bij het kampvuur, cocktailtjes geproefd, heel veel gedanst, heerlijk en veel gegeten, huwelijks aanzoeken ontvangen en veel gelachen! Overdag hebben we lekker aan het strand en/of zwembad gelegen. We waren weer helemaal opgeladen, want de bedden sliepen heerlijk! (100x beter als thuis in Chukwani!) Tot slot bezorgde Marieke’s charmes ons een gratis lift terug naar huis, dat was wel erg fijn, want ik liep op bloten voeten! Tja.. je gelooft het toch niet! Mijn slippers waren gestolen! Maar Achja, hakuna matata! Al begrijp ik na vandaag echt niet hoe die afrikanen zo comfortabel en relaxed op hun blote voeten die Afrikaanse wegen bewandelen.. Au.. Au..Auch! Een blauwe teen en heel wat glas, steentjes en doorns verder ben ik er achter dat een beetje inburgeren lang niet altijd zo gemakkelijk is als het lijkt!! De rit terug naar huis was ook nog een hele ervaring! Ik weet 1 ding zeker ik ga hier echt geen auto rijden!!! Maar met een verwijfde Braziliaan achter het stuur en een hippie-achtige Duitse jongen ( Haa, wat een combinatie!) zijn we toch nog veilig naar Stone town gekomen en werden we keurig netjes thuis afgezet!

Lots of love!